Na ongeveer een halve eeuw te hebben gerookt ben ik zo’n 3 jaar geleden gestopt en nog niet zozeer voor mijn gezondheid, maar meer omdat mijn lief telkens als ik opstak demonstratief te kennen gaf dat ze niet tegen het inademen van tabaksrook kon. Het was overigens helemaal niet moeilijk om te stoppen.
In mijn werkzame leven heb ik, zoals ze tegenwoordig de mensen wijs willen maken, met mijn leven gespeeld, ik heb met blote handen en zonder adembescherming met bolletjes kwik zitten spelen………
Ook heb ik vele malen en ook zonder bescherming asbestplaten afgeschuurd, erin geboord en ermee rondgedragen, daarbij heb ik ook nog met van allerhande verven gewerkt en mijn handen gewassen met terpentine, thinner en benzol……..
Verkouden of ziek ben ik heel weinig geweest.
Ziekenhuizen heb ik echter wel genoeg van binnen gezien.
De eerste keer toen ik te geroutineerd, met in een hand een pot verf, in een rolsteiger klom en op een hoogte van 5 meter misgreep…….
De tweede keer toen een man die niet oplette met zijn auto de uitrit van zijn boerderij uitreed, terwijl ik er juist aankwam………
De derde keer deed een slagader in mijn rug rare dingen waardoor ik normaliter in een rolstoel zou zijn gekomen, maar door op het laatste moment ingrijpen van een medicus het is gebleven bij een onvolledige dwarslaesie, waar mee te leven is.
Ik bedoel hier maar dat ik zonder die dingen die ik allemaal heb gedaan de 200 jaar best wel had kunnen halen, want ik ben vorige maand 73 geworden en hoop ondanks alles toch nog een poosje mee te kunnen.
Houdje.
J@n online 
leuk nog eens iets van je te lezen, J@n.
Dat je maar lang bij ons mag blijven.
Groetjes.
LikeLike
Leuk suske! Ja ik ben er nog, maar tegenwoordig meer op facebook.
LikeGeliked door 1 persoon
Onkruid vergaat niet zeggen ze. Dat je maar een stokoud mannetje mag worden. 🙂
LikeLike
Daar zit jij dan weer mee. 😉
LikeLike
Há, wat een verrassing, en zelfs met een verhaal.
Je hebt aardig wat meegemaakt in je “jonge”leven maar je slaat je er goed doorheen.
Je hebt natuurlijk helemaal gelijk dat we “vroeger zo gevaarlijk leefden” auto’s die vreselijk veel zooi uit stootte, waar we zonder airbag en gordels in rondreden , glas dat nog gewoon kon versplinteren en héél veel zware beroepen zonder hulpmiddelen.
Henk sjouwde met loden vormen en haalde het lood van het zetsel weer allemaal zonder handschoenen uit elkaar als de pers weer stilstond. Verplicht melk drinken was de enige voorzorg.
leuk weer even een logje te vinden hier, je ziet ik hou je in de gaten;-)
LikeLike
Inderdaad, nooit gedacht dat me nog iemand zou bezoeken, buiten Joke dan natuurlijk 😉 en ja, het is eigenlijk een wonder dat we nog leven en dan was Henk ook wel heel gevaarlijk bezig, als je het met de bril van tegenwoordig bekijkt!
Ik wilde dit verhaaltje al lang eens opschrijven, maar steeds kwam het er om een of andere reden niet van. Het zou leuk zijn als jij er idd inspiratie mee op zou doen voor een logje.
LikeLike
Ik haal m’n inspiratie overal en nérgens vandaan. Soms weet ik een half uur voor ik ga schrijven nog niet wat ik ga doen en kan dan door één foto of iets dat ik ergens lees ineens een heel log schrijven.
Maar je weet dat ik niet snel lezers link maar áls ze erop staan blijf ik altijd kijken in het voorbij gaan.
LikeLike
Heel leuk nog eens iets van je te horen,
houd je taai Jan,
groetjes Greetje
LikeLike
Doen we Greetje!
Bedankt dat je me, ondanks die lange tijd nog een bezoekje brengt.
LikeLike