De atheïst.

Op een dag liep een atheïst door het bos in Alaska, en bewonderde alles wat door evolutie was ontstaan. “Wat een majestueuze bomen! Wat een machtige rivier! Wat zijn die dieren prachtig!” zei hij bij zichzelf. Aangezien hij langs een rivier wandelde, hoorde hij een geruis in de struiken achter hem. Toen hij nogmaals keek, zag hij een drie meter grote bruine beer achter hem aankomen. Hij rende zo snel als hij kon, maar over zijn schouder kijkend, zag hij dat de beer hem langzaam maar zeker inhaalde. Hij spande zich nog meer in en ging nog sneller lopen. Echter toen hij nogmaals omkeek, zag hij dat de beer hem nog dichterbij was gekomen. Terwijl zijn hart hevig bonkte, probeerde hij nog sneller te lopen. Maar helaas, hij struikelde en viel op de grond. Terwijl hij een koprol maakte en alweer bezig was om op te staan, stond de beer op het punt om hem met zijn klauwen te grijpen. “O mijn God! …”, riep hij uit. Plotseling stond de tijd stil. De beer leek te zijn bevroren. Het was muisstil in het bos. Zelfs het water in de rivier was gestopt met bewegen… Terwijl een schitterend licht op de man neerscheen, bulderde een stem om hem heen: “Al jarenlang ontken je mijn bestaan, en je onderwijst anderen hetzelfde en je schrijft de schepping toe aan pure toeval. Verwacht je dat Ik je uit deze situatie zou moeten redden? Moet ik je opeens als een gelovige beschouwen?” Met veel moeite keek de atheïst rechtstreeks in het licht en zei: “Het zou hypocriet zijn om te vragen om nu een Christen te worden na al die jaren, maar misschien kunt u de beer een Christen maken?” “Oké.” zei God. Het licht ging weer uit. De rivier begon te stromen. De geluiden in het bos waren weer hoorbaar. Plotseling daalde de beer op zijn knieën, vouwde zijn beide poten samen, boog zijn hoofd en sprak: “Heer, zegen deze spijze. Amen!”
En verder wens ik je nog een heel prettige dag.
Houdoe.